تاریخچه شهرداری بندرعباس

 از زمانی که حاج مسلم بوشهری به عنوان اولین شهردار بندرعباس برگزیده شد قریب به یکصد سال میگذرد و بندرعباس در گذری تاریخی از شهری ما قبل صنعتی به  شهری با سیستم قابل قبول شهری بدل شده است. به قول نویسنده (اعلام الناس فی احوال بندرعباس) زنده یاد سدید السلطنه کبابی، بندرعباس بین نای بند وسورو قرار داشت. امروزه وسعت بندرعباس چند برابر شده و بالطبع مشکلات شهری آن نیز با وجود گستردگی بیش از بیش گردیده است. شهر بندرعباس با قرار گرفتن در فاصله ی حدود 3 درجه ای از مدار راس السرطان دارای هوایی بسیار گرم و مرطوب است.       

این شهر، تابستانهای گرم و طولانی و زمستانهای کوتاه و معتدل دارد. 

تا پیش از قرن چهارم هجری در حوالی بندرعباس کنونی، بندر و روستای کوچکی بنام سورو وجود داشت. بدلیل خرچنگ های فراوانی که در ساحل این بندر وجود داشت نام آن را بندر کامارا ویا  کاماراند یعنی بندر خرچنگ گداشتند. نام متداول بعدی یعنی گامبرون به احتمال از واژه پرتغالی گاما رانواقتباس شده است.

در سال 1622 میلادی شاه عباس صفوی توانست دست پرتغای ها را از این بندر کوتاه کند و به دلیل این پیروزی بندر گامبرون به بندرعباس تغییر نام یافت. در تقسیمات کشوری، شهر بندرعباس مرکز استان هرمزگان و یکی از مهمترین مراکز راهبردی و تجارت ایران در جوار خلیج فارس و دریای عمان است.

رشد شتابان شهر بندرعباس در 50 سال گذشته آن را به بزرگترین و پر جمعیت ترین شهر ساحلی جنوب شهر تبدیل کرد و در این میان، رویداد های مختلف نیز به تقویت این شهر انجامید.

شهر بندرعباس در حال حاضر دارای پهنایی به وست 5323 هکتار است. این پهنه که در دو سمت شمال و جنوب به ارتفعات پولادی و ساحل دریا محدود میشود دارای عمقی از 5/5 کیلومتر تا 700متر است. در حالی که طول آن در کنار ساحل به بیش از 16 کیلومتر می رسد این طول در صورت نبود محدودیت های کاربردی قاعدتا بیشتر نیز می شود چرا که ساحل دریا مهمترین عامل شکل گیری شهر بوده است. 

از این پهنه قابل توجه که جمعیتی معادل 352570 نفر تا سال 1382 را در خود جای داده است فقط 3137 هکتار به کاربری های نا خالص شهری همچون اراضی رها شده، اراضی نظامی و بیرون زدگی سنگی اختصاص یافته است. 

مطابق آخرین آمار سرشماری در سال 85 جمعیت شهر بندرعباس برابر با 379301 اعلام شد. ساختار کالبدی شهر بندرعباس در طول تاریخ به صورت آونگی رشد نموده و این رشد در حال حاضر با مواجه شدن با دو مانع توسعه کالبدی در شرق و غرب به محدودیت بافت مرکزی (بازار) توسعه یافته است. استقرار شهر بندرعباس در حاشیه ی تنگه ی هرمز و ساحل خلیج فارس، حیاط و ارتباط این شهر را با دریا تنگاتنگ کرده است.

به دلیل نقش ترابری دریایی و موقعیت راهبردی بندرعباس و از همه مهمتر اصلی ترین مبدا ورود و خروج کالا، این شهر مورد توجه ویژه قرار دارد. توجه به قابلیت های فراوان و زمینه های سرمایه گذاری، شرایط لازم را برای مهاجرت و کار فراهم آورد که نتیجه ی آن مهاجرت رو به رشد به این شهر در دهه های اخیر بوده است.